تاریخچه ای از کلیسای انجیلی بشارتیِ تورنتویِ کانادا
توسط: تیم مک کیب
بواسطه اراده و اقتدار خداوند, کلیسای پروتستان انجیلی بشارتیِ آزاد اسکاتلند, بعنوان کلیسای غالب دراواسط قرن نوزدهم, آثار شرگرفی بر شهر تورنتو و همچنین شهری که بعدها آنتاریتو خوانده شد گذاشت. اما در سال 1875, چهار شاخه از کلیساهای پروتستان کانادا به هم محلق شدند. پس از آن, گرچه میراث کلیسای آزاد اعلان وجود کرد, اما خواستگاه این کلیسا بعنوان یک بدنه متمایز و مُستَقل در کانادا متوقف شد. گرچه تعدادی از مردمان منطقه هایلند اسکاتلند(Highland Scott) تا سال 1921 به شهر تورنتو مهاجرت کردند, مردان و زنانی با ایمان و مصمم, که جماعت “Toronto Gaelic Mission” را تشکیل دادند( این جماعت, یک سازمان غیر مذهبی بود), اما متعهد به وفاداری بی حد وحصر به خدایی که در کتاب مقدس مکشوف شده است شدند و همچنین خود را بخشی از انجمن “Westminster Confession, The Shorter Catechism”, و خود را کسانی که به سادگی دعا می کرند معرفی میکردند. رهبر این جماعت, شخصی به نام الکساندر مکنزی(Alexander McKenzie) بود که سابقا به نام اینورنس(Inverness) شناخته میشد.
آقای مَکِنزی در دهه 1920 تا 1930 با پشتکار و جدیت هرچه تمامتر در انجام امور تلاش کرد. گاه و بیگاه سازمانهای مسیحی و دانشجوایان کلیساهای آزاد دیگر, به تورنتو( همچنین جماعتهای کلیسایی نوپا در Front William که در حال حاضر Thunder Bay خوانده میشود, Vancouver و Detroit) دعوت میشدند که این امر, بوسیله پیشینیان قدردان ما در این مکان پایه گذاری شد تا اینکه بتوانند خدماتی را به انجام برسانند و یا اینکه موجب دلگرمی و تشویق شوند. در تمام این مدت, کمیته مستشاری کلیسای آزاد, در حد توان خود مراقبت و همیاری لازم را به انجام رساند و از هر گونه کمک و پشتیبانی دریغ نکرد.
در سال 1928 مردمانی که بیشترشان از زمانی که در سرزمین مادریشان بودند عضو کلیسای آزاد بودند, از مجمع درخواست کردند که از نظر حقوقی وضعیت ” بررسی شده توسط مقامات حقوقی و قضایی(The status of fully- sanctioned charged)” را اعلان کنند. در همان سال در حالیکه کشیش دانکن مک دوگال از ونکوور در تورنتو خدمت میکرد, جماعت کلیسا را از نو ساماندهی کرد.
مدتی قبل از سال 1931, هفت مرد مُومِن و وفادار, بعنوان هیئت اُمنای کلیسای آزاد خیابان الیس(عضوی از کلیسای آزاد اسکاتلند) انتخاب شدند تا اینکه مسئول امور اموال کلیسا باشند. به یاری فیض خداوند, در آن دورانِ رکود اقتصادی, آنها موفق به تهیه سرمایه لازم(از سازمان ارتش نجات کانادا) برای خرید قطعه زمینی در قسمت شمالی داوِن پورت رود(Davenport Road) دقیقاً در قسمت غربی یانگ استریت(Yonge Street) شدند و شروع به ساختن بنای کلیسایی کردند که قرار بود از سال 1931 تا سال 1976 خانه موقتی ما باشد.
وام مسکن برای تهیه زمین در منطقه دونپورت(سند واقعی می باشد)
جدیت و سخت کوشیی که این زنان و مردان بواسطه مسئولیتشان متحمل شدند, بیشتر از بخش دوئت(Deut) هدایت میشد. فصلهای 12:32 و 21:1 از کتاب اعتراف وست مینیستر(Westminster Confession) به وضوح اصطلاحات مربوط به متولیان کلیسا و شرایطی که آنها میتوانستند مسئولیت اموال را به عهده بگیرند را بیان میکرد( وهمچنین شرایطی که در حال حاضر, متولیان کلیسا در رابطه با نگهداری اموال کلیسا ادامه میدهند). بعنوان مثال ششمین شرط مدیریت اموال و دارایی این است که:
مطابق قرارداد امانتداری, به صراحت اعلان میکند که متولیان کلیسا, مادامی که در جایگاه مدیریت کلیسا قرار دارند, باید همیشه و در همه حال از ساختمان مذکور و یا مکان مورد استفاد برای پرستش, تنها و تنها با توجه به شرایط و محدودیتهای ذکر شده در قسمت پایین مورد استفاده قرار گیرد و این موضوع الزام آور و غیر قابل فسخ می باشد:
جماعت پرستش کننده در ساختمان کلیسا و یا بنایی که بعنوان مکان پرستش مورد استفاده قرار میگیرد و همچنین بزرگان و خادمان و شمّاسان, و یا بزرگانی که بعنوان شمّاس خدمت میکنند, بواسطه این قرارداد, داری قدرت مدیریت و مسئولیت می باشند و به کسانی که اجازه موعظه و تفسیر کلام خدا داده میشود و یا به کسانی که اجازه داده میشود که اعمال پرستشی را اجرا کنند, موظف هستند بطور کامل و همیشگی نسبت به گفته های کلام خدا, چه در عهد عتیق و چه در عهد جدید, بعنوان کلام مقدس خدا که برگرفته از الهام اوست, ثابت قدم و وفادار بمانند و این موضوع شامل اصول کلیسای انجیلی که در متن قرارداد آمده است نیز میشود, که این موارد در بندها و استاندارهای فرعی ذکر شده در اصول کلیسای آزاد اسکاتلند به نام “اعتراف به ایمان وست مینیستر و تعلیمات بلند و کوتاه”(Westminster Confession of Faith, Large and Short Catechisms) و همچنین در “فهرست پَرَستِشهای عمومی” نیز آمده است.
در رابطه با مراسم ستاش, هیچ گونه صدایی بجزء صدای پرستش جماعت کلیسایی نباید وجود نداشته باشد, و همچنین به هیچ وجه استفاده از ادوات و ابزارآلات موسیقی در محدوده کلیسا و یا مکانی که برای انجام مراسم پرستش در نظر گرفته شده است مجاز نیست و این موضوع شامل همه کلاسهای سَبّات و نِشَستهای سِتاشیِ مربوط به جماعت کلیسا نیز میشود. کاربُرد هر گونه سرود و یا صدای انسان بعنوان صدای ترکیبی در هنگام مراسم و خدمات ستایشی در بین جماعت پرستش کننده و یا کلاسهای سَبّات مجاز نیست. اما مزمور الهام گرفته از کلیسا که در نسخه مِتریکال کتاب مزامیر آمده است را میتوان در میانه مراسم مقدس ستاشی خواند. انجام هر گونه اَشکال مذهبی دُعا و ستایش در مراسم پرستشی جماعت کلیسا ممنوع می باشد.
خدمات کلیسایی باید با پرداخیها و کمکهای داوطلبانه جماعت کلیسا انجام شود و از انجام هر گونه فعالیتهای اجتماعی و یا سرگرمیهای سکولار به منظور جمع آوری کمک و اِعانه, برای یاری در پیشبُرد کار خداوند در فضای ساختمانی کلیسا و یا مکان اختصاص داده شده برای پرستش و یا استفاده از هر چیزی که مربوط به پرستش جماعت کلیسا میشود ممنوع است.
آنها همچنین به زبانی که وارثش بودند نیز توجه کافی داشتند. شرط پنجم قرارداد امانت داری:
مطابق با این قرارداد, مادامی که در آن منطقه ساکنانی وجود دارند که از ساختمان کلیسا و یا مکان در نظر گرفته شده برای پرستش استفاده میکنند و توانایی درک زبان گلیک را دارند و خواهان دریافت خدمت به این زبان می باشند, حداقل یک خدمت درهر روز سَبّات, و یک جلسه پَرَستشی در هر هفته, به زبان گلیکی برگزار گردد و اینکه متولیان کلیسا نباید اجازه دهند, و یا کسی را مجبور کنند که حتماً به زبان گلیک موعظه کند, و یا کتاب مقدس را تفسیر و تشرح کند, و یا دستورات و احکام را به این زبان صادر کنند و یا هر گونه مراسم پَرَستشی که در ساختمان کلیسا و یا مکانی که برای پرستش در نظر گرفته شده است انجام گیرد در حالیکه شخص مورد نظر قادر ارائه خدمت به زبان گلیکی نباشد, حتی اگر آن شخص از نفرات مسئول و یا منصوب شده توسط هیت امنای کلیسا و یا ادارات مربوط به کلیسای آزاد اسکاتلند باشد.
خرید اموال و بنای ساختمان, با وام 5000,00 دلاری تامین مالی شد. وثیقه تضمین کننده وام, در سال 1940 تصفیه شد.
در تمام طول دوران رکود اقتصادی و جنگ دهه 1930 تا 1940, نیاکان ما مطابق اصول, روش زندگی, هدف, ایمان, تحمُل سختی و رنج, مُحبت و پشتکارِ واقعی, کارهایشان را به پیش بردند(دوم تیموتائوس10:3). مطابق گزارشی که در سال 1931 به هیئت اُمنای کلیسا ارائه شده است, میتوان دید:
براران ما در آن سوی اقیانوس اطلس, بسیار نیازمند به مبلغان مذهبی, که بتوانند در آنجا مستقر شوند هستند. وقتی که نمایندگان اعزام شوند, مُقرر میشود که برای مدتِ طولانیِ معقولی آنجا بمانند. پاسخ به این درخواست همیشه امیدوار کننده نیست, مخصوصاً در فصل زمستان. با این وجود بسیاری از مردن باوفا و خوب, به این درخواست و استدعا پاسخ مثبت دادند و به تورنتو در کنار رهبران و مردم برای خدمت در طول دوران مختلف اعزام شدند.
ساختمان داون پورت رود(Davenport road)
پیک نیک روز یکشنبه مدرسه(1942-1943)
در سال 1947 درحالی که حضور خداوند کاملاً مکشوف بود, کشیش جان مکسوین(Rev.John Macsween) برای کمک به مدت ده ماه به کانادا فرستاده شد. هنگامی که به خانه برگشت, از طرف کمیته ماموریتهای برون مرزی, بعنوان پاداش به او ماموریت داده شد که در چند جماعت کلیسایی در کانادا که فاقد کشیش بودند خدمت کند. در وهله اول او در فورت ویلیام(Fort William) ساکن شد و به کمک جماعت کلیساییِ واقع در تورنتو(Toronto), وینی پگ(Winnipeg) و دیتروید(Detroit) شتافت. در سال 1951 او به شهر تورنتو نقل مکان کرد و اولین رهبر مذهبی دائمی ما شد و خدمات او تا سال 1966 ادامه یافت. این کلام, واقعاً در زمان مرگ کشیش ماکسیون(سال 1982) گفته شد که “نقطه کانونی خدمت ایشان, تقدیس کلیسای خدا بود و هر کسی, برای هر مدتی که تحت رهبری او بوده نمیتواند شک کند که آرزو و اشتیاق رهبری و خدمت او برای مدت چهل سال بطور پُرفضیلت و پُرکرامت ادامه داشته است.
مراسم عروسی در سال 1950- دونالد و کریسی مک لین(Donald& Chrissie MacLean)
کشیش جان مک سویین (Rev.John Macsween)
رهبر مذهبی کلیسای ما از سال1967 تا سال 1973, کشیش. جی.اِن.جَک. مَک لِئولد(Rev.J.N.Jack.MacLeold) بود که بعدها رئیس کلیسای آزاد شد و بدین وسیله دوباره ما بواسطه حضور خادم واقعی خداوند و مردمش برکت یافتیم.
کشیش جک مَک لِئولد(Rev.Jack MacLeold)
پیک نیک روز یکشنبه, سال 1970
در تمام طول سالیان 1947 تا 1963, مردی جوان به نام دیوید کمپتون(David Compton) عضوی از افراد کلیسا بود. او اولین رهبرمذهبی کانادایی ما(همچنین تا کنون) تا سال 1992 بود که در این کلیسا خدمت کرد. در آن زمان, تغییرات قابل توجهی در زندگی همه ما ایجاد شد. ساختمان واقع در خیابان داونپورت رود(Davenport Road) فروخته شد و ساختمان کلیسا به محل کنونی واقع در خیابان شِپِرد(Sheppard Avenue) انتقال یافت. اسم تابلوی اصلی کلیسا را به “کلیسای پروتستان انجیلی بشارتی” تغییر دادیم و همچنین سُرودن کتاب مزامیر آمریکای شمالی را برای پرستش خداوند انتخاب کردیم. اما همانند گذشته وهمچنین بعدها, تحت رهبری دیوید کَمپتون(David Campton), ما بعنوان شاهدان پاک و غیر قابل سازش خدای مکشوف شده در کتاب مُقدس ماندیم واین موضوع بشارتی برای دیگران بود.
کشیش دیوید کَمپتُن (Rev.David Campton)
کشیش دیوید کَمپتُن و فلورا کَمپتُن(Rev.David Campton& Flora Campton)
نامه نورت یورک آلدرمن(North York Alderman) در سال 1976 در رابطه با انتقال کلیسا به خیابان غربی 593 شِپِرد(Sheppard Avenue)
ساختمان واقع در خیابان 593, با منبر و نیمکتهای اصلی کلیسا در منطقه داونپورت(قبل از انجام بازسازیها)
نامه نوشته شده توسط دیوید کَمپتون(David Campton) در روزنامه نورت یورک میرور(North York Mirror) در رابطه با درخواست امید برای بازسازی کلیسای بشارتی.
593 خیابان شِپاد غربی(Sheppard Avenue E) در فصل زمستان, قبل از ساخته شدن پارکینگ جلوی کلیسا
در سال 1993, کشیش کِنِت استوارت(Rev.Kenneth Stewart) مرد جوان دیگر خدا, بعنوان رهبرِ مذهبی کلیسا منصوب شد. تا زمانی که در سال 1996 به شهر اِستورن اوای(Stornaway) واقع در لویز(Lewis) منتقل شد او در شهر تورنتو موعظه و خدمت میکرد و این کار او باعث برتری و ارزش افزوده بسیاری برای مردم شد.
معرفی کشیش کِنِت استوارت(Rev.Kenneth Stewart), و افراد ایستاده, کشیش دونالد مَک کلور(Rev.Donald MacClur) و کشیش لای پاول(Rev.Leigh powell) هستند.
کشیش کِنِت استوارت(Rev.Kennett Stewart) و خانواده ایشان
در سال 1997 با آمدن کشیش دی. آلان مَک لِود(Rev.D.Allan MacLeod) و پذیرفتن رهبریِ کلیسا, بار دیگر وفاداری خداوند به ما نشان داده شد. در هفدهم سپتامبر 2017 بعد از بیست سال خدمت وفادارانه, بار دیگر ایشان را بعنوان رهبرمذهبی کلیسا منصوب کردیم.
فارغ التحصیلی کشیش دی. آلان مَک لِود(Rev.D.Allan MacLeod)
593 خیابان شِپِرد غربی, قبل از ساخته شدن مترو.
از زمان ساخت مترو, واقع در زیر خیابان شِپِرد غربی(Sheppard Avenur E) که در سال 2002 افتتاح شد, املاک کلیسا که متعلق به جماعت کلیسا بود تحت نظر توسعه دهندگان شهری بود. تعدادی از توسعه دهندگان شهری, در رابطه با خرید اموال کلیسا به ما پیشنهاد دادند. ما نیز نظراتمان را در این باره با آنها در میان گذاشتیم, نظیر خریدن ساختمان یک کلیسا در جای دیگر شهر و یا خرید ملک و یا ساختمانی دیگر با امکانات جدید. هرچند خرید کلیسا توسط جماعت, بودحه لازم برای تهیه کلیسایی جدید در محدوده شهر تورنتو را تامین نمیکرد. ما همچنین مشخص کردیم که خواسته ما حفظ مرکزیت کلیسا می باشد. موقعیت عالی کلیسای ما در محدوده ایستگاه مترو است و در نزیکی به بزرگراههای منطقه می باشد. نهایتاً ما به این نتیجه رسیدیم که بهتر است با شرکتی دیگر وارد مذاکره شویم که بتواند کلیسایی جدید, بعنوان برنامه توسعه مجدد ملک ما وهمچنین یک ملک مجاور آن را نیز برای ما بسازد. ما یک صفحه از خلاصه شرایط همکاری را مُستند کردیم و مجموعه ای ازمشخصات دقیق را برای یک ساختمان جدید ایجاد کردیم که در سال 2006 تکمیل شد. پس هنگامی که توسعه دهندگان رجوع میکردند ما نیز یک برگه از این خلاصه شرایط را به ایشان ارائه میکردیم. اگر آنها این شرایط را می پذیرفتند در مرحله بعد مشخصات دقیقتر طرح خود را به آنها تسلیم میکردیم. نهایتاً شرکتliberty Development Corp موفق به جمع آوری یکی از این پیشنهادات شد. بعد از دو سال مذاکره در ماه جون 2010 با این شرکت قرارداد خرید را امضا کردیم.
نمای داخلی کلیسای واقع در 593 خیابان شِپِرد غربی(Sheppard Avenue E), قبل از انتقال به ساختمان جدید, واقع در 10 توماس کلارک وی(Tomas Clark Way)
ما شروع به کار با معماری کردیم که از طرف شرکت لیبرتی مامور شده بود تا ساختمانِ کلیسای جدید ما را در چارچوب توسعه مُجدد کلی, و ملکی که در غرب داریم را طراحی کند. در سال 2012, در مورد نقشه طبقه همکف به توافق رسیدیم و در همین حین, شرکت مذکور به دنبال تصوب پروژه توسط مسئولان شهر بود. مسئولان شهری نیازمند بازنگری گسترده در طرحهای توسعه مالکیت اشتراکی و همچنین برخی تغییرات در نقشه های ساختمان کلیسا بودند. در واسط سال 2014, شرکت لیبرتی, تاییدیه اولیه را از مسئولان شهری دریافت کرد و ما کار را با آرشیتکت مربوطه آغاز کردیم تا اینکه برنامه ها را به سطح بعدی از جزئیات برسانیم. از قبیل تولید جدول زمانی برای اتمام ساختمان, طراحی نمایشی و یک مدل کامپیوتری برای آکوستیک صدا برای سالن اصلی.
سالن اصلی(جایگاه مقدس) کلیسای جدید در سال 2020
در آوریل سال 2015, سند انتقال مالکیت کلیسا به خود را به امضا رساندیم. در پاییز سال 2015 ساختِ ساختمان کلیسا شروع شد. در تاریخ 22 سپتامبر سال 2017, مسئولان شهری, گواهی اجازه سکونت در ساختمان جدید را صادر کردند. در تاریخ اول اُکتبر 2017, اولین خدمت خود را در ساختمان کلیسای جدید آغاز کردیم. عنوان انتقال مالکیتِ مِلک, به متولیانِ کلیسا در تاریخ 30/04/2022 به انجام رسید. در اُکتبر 2022, شهرداریِ تورنتو, آدرس کلیسا را به خیابان 10 توماس کلارک وی(Thomas Clark Way) تغییر داد, که برگرفته از نام مهاجرِ اولیه ای بود که مزرعه ای داشت که از سال 1976 کلیسای ای پی سی در آن قرار داشت.
به موازات کار با شرکت سازنده ساختمان, اتفاقات خارق العاده دیگری در زندگی جماعت کلیسا در حال رُخ دادن بود. هنگامی که دیوید کامپتون(Rev.David Campton) رهبر کلیسا بود, او جماعت کلسیا را ترغیب کرد که بومی سازی کلیسا را در نظر بگیرند و از کلیسای آزاد اسکاتلند جدا شوند تا اینکه بتوانند با کلیساهای آمریکای شمالی هماهنگ شوند. اگرچه این ابتکار, فراتر از صحبت با کلیسهای پروتستان بشارتی انجیلی اصلاح شده آمریکای شمالی(PRCNA) و یا کلیساهای هم فکرشان بیشتر پیش نرفت.
در سال 2011, مجمع عمومی کلیسای آزاد اسکاتلند, اجازه استفاده از ساخته های صرفاً انسانی بعنوان پرستش و همچنین استفاده از آلات و ادوات موسیقی بمنظور همراهی آواز را صادر کرد. بزرگان جماعت کلیسا باور داشتند که این مجوز, یک عمل غیر کتاب مقدسی را معرفی می کند و اینکه این تغییرات, بر خلاف بخشی از عهد و پیمانیست که اعضای مجمع عمومی در زمان خود متقبل شده بودند و متعهد شده بودند که به روش و فُرمی از ستایش که کلیسای آزاد اسکاتلند معرفی میکرد پیروی کنند و از هر گونه شکل ستایشی وعبادی که برخلاف آن بود چشم پوشی کنند.
با تغییرات ارائه شده توسط کلیسای آزاد اسکاتلند, بزرگان جماعت کلیسای ما, ایده درخواست پذیرش درPRCNA را دوباره مطرح کردند. در سال 2011, کشیش آلن مک لود(Rev.Allan MacLeod) و یکی از بزرگانِ جماعتِ کلیسا به نام راد فین لی سون (Rod Finlayson) در جلسات مجمع RPCNA شرکت کردند. در اواخر سال 2011, درخواستی در رابطه با الحاق بهPRCNA ارائه شد. در حالی که درخواست ما توسطRPCNA در حال بررسی بود, کشیش و بزرگان کلیسا اطلاعات و گزارشات بیشتری را به PRCNA ارائه کردند و دلایل خروج کلیسا از کلیسای آزاد اسکاتلند و پیوستن بهPRCNA را توضیح دادند. هم زمان در سال 2014, به جماعت کلیسای ما اطلاع داده شد که مجمع کلیسای آزاد اسکاتلند امکان رهاسازیی را فراهم کرده بود, بدین مذمون که “مجمع عمومی کلیسای آزاد اسکاتلند شرایط خاص جماعات آمریکای شمالی را به رسمیت می شناسد و تایید میکند که حرکت این جماعات با گروهای بومی ممکن است گام درستی باشد”. این رهاسازی نشانه قانع کننده ای بود دال بر این موضوع که زمانِ آن فرا رسیده بود که جماعت کلیسای ما با جماعات کلیساهای آمریکای شمالی که ارزشهای اعتقادی ما را حفظ میکردند هماهنگ شود.
در سپتامبر 2014, برگه اظهایه ای دریافت کردیم, دال بر این موضوع که درخواست عضویت جماعت ما درPRCNA مورد قبول واقع شده است. در نوامبر 2014 طی جلسه ای که بین جماعت کلیسا برگزار شد, اعضا به اتفاق آراء به پیوستن کلیسا به PRCNA رای دادند. جماعت کلیسایی ما در تاریخ چهاردهم اُکتبر 2014 به طور رسمی در PRCNA پذیرفته شد.
در مجمع PRCNA, که در ژوئن 2022 برگزار شد, به منظور تشکیل یک کلیسای پروتستان انجیلی بشارتی اصلاح شده در کانادا گرد هم آمدند. بواسطه اراده خداوند, ممکن است خواست کشیش دیوید کمپتون در رابطه با ایجاد کلیسای پروتستان اصلاح شده به حقیقت بپیوندد. قوانین اولیه و بنیادی لازم برای این منظور تصویب شده است. در تاریخ دوازدهم می 2023 کلیسای پروتستان بشارتی انجیلی اصلاح شده کانادا به طور رسمی, طی مراسمی در اُتاوا پایتخت کانادا سازماندهی شد.
ما از کلیسای پروتستان انجیلی بشارتی تورنتو, بخشی از جماعت محلی کلیسای جهانی, بدن خداوند مسیح هستیم. ما بسیار هیجان انگیز و قدردان این موضوع هستیم که بخشی از برادران و خواهران خود در جهان که با اسرائیل و فرزندان ابراهیم و قوم برگزیده خداوند همراه هستند می باشیم. ما تایید میکنیم که در خداوند عیسی مسیح و از طریق او به وجود و زندگی خود ادامه میدهیم, پس بخشی از واقعیتی هستیم که در آن, قوم او از هر قبیله و زبان و ملتی فراخوانده میشوند تا اینکه به وعده خود مبنی بر برکت دادن همه خانواده ها و ملتها عمل کند.
در این میان, ما با شادی, در این جماعت محلی شریک هستیم, با روح و حقیقت عبادت می کنیم, تربیت و انضباط کلیسا را می پذیریم و خدمت و شهادت آن را به اشتراک می گذاریم. آمین, تا زمانی که خداوند برگردد.
” اکنون شما بدن مسیح و از اعضای آن هستید”( اول قرنتیان:12-27)
“…تا از طریق کلیسا, حکمت چندگانه خدا آشکار شود…”(افسسیان:3-10)
تشکر و قدردانی: از تیم مک کیب که متن اصلی این تاریخچه را نوشت و سایر اعضای خانواده مک کیب که صفحه نمایش تاریخ کلیسا را برای هفتاد و پنجمین سالگرد جماعت ما طراحی و تولید کردند تشکر میکنیم. همچنین از همه کسانی که در جماعت, عکسها را تهیه کردند و خاطرات خود را با ما در میان گذاشتند و تولید این تاریخچه را ممکن ساختند تشکر می کنیم.[ افزودنیهای به این تاریخچه, توسط جیم هیوز ارائه شده است.(اُکتبر2015, مارچ2017, نوامبر2020, دسامبر2022)]
ضمیمه- EPC در توماس کلارک وی 10(Thomas Clark Way ) واقع شده است.
توماس کلارک(Thomas Clark): توماس کلارک در سال 1841, زمینی به اندازه دویست هکتار در منطقه پانزده کانسسشن دوم غربی(Concession2W) در قسمت جنوبی خیابان شِپِرد(Sheppard Avenue), از خیابان بِی ویو(Bayview) تا خیابان لِسیلی(LesLie) خریداری کرد, جایی که قرار است نام خیابان تغییر کند. همسر اول او, خانم الینور لینتون(Elinor Linton) در سال1844, با داشتن هفت فرزند از دنیا رفت. بعدها او با خانم نانسی میر(Nancy Miller) ازدواج کرد که خانواده او در منطقه شانزده, کانسسشن دوم شرقی(Concession2E), در قسمت شمالی خیابان شِپِرد(Sheppard Avenue) زندگی می کردند. بعد از ساختن یک خانه چوبی در سال 1855, او خانه باربری(Barberry) را برای خانواده در حال رشد خود ساخت که بعد از مدتی تعداد فرزندانش به سیزده تَن رسید. او به این دلیل خانه خود را باربری نامگذاری کرد که به یکباره مقدار زیادی بوته های تمشک در آنجا شروع به روییدن کرد. این منزل همچنان درناحیه 9 باربِری پابرجاست ودر 22 جون1994, مطابق بخش چهارم قانون میراث آنتاریو که قبلاً نورت یورک(North York) خوانده میشد, به ثبت رسید. این خانه ساختاری غیر معمول و عجیب دارد. سنگهای بکار رفته در پی ساختمان, ضخامتی به اندازه 18 اینچ دارند. دیواره های بیرونی ضخامتی به اندازه سه آجر دارند. همه الوارهای بکار رفته در ساختمان از نوع کاج سفید می باشند که از همان مزرعه بریده شده اند. ستونهای دیوارها از نوع کاج سفید که با دست بریده شده اند می باشد. همه تزئینات داخلی خانه, دست ساز و و مُنحصر به فرد می باشند. زمین توماس کلاک قبلا محل مدرسه ناحیه بود. در سال 1848, یک مدرسه آجُری رو به روی خیابان شِپِرد در زمینی که متعلق به توماس کلارک بود ساخته شد تا جایگزین مدرسه چوبیی شود که در اوایل سال 1826, بوسیله سرپرست مدرسه ساخته شده بود. در سال 1874 توماس کلارک, نیم هکتار از زمین خود را برای ساخت یک مدرسه جدید با آجر قرمز فروخت تا جایگزین مدرسه ساخته شده در سال 1848 شود. مدرسه ساخته شده با آجر قرمز, در بخش شماره یازده, که در کنار کلیسا قرار داشت تا سال 1910 پابرجا بود تا زمانی که مدرسه دولتی اوریول(Oriol Public School) جایگزین آن شد که همین مدرسه نیز در سال 1966 تخریب شد. توماس کلارک یک رهبر اجتماعی بود که جلساتی را در منزل چوبی خود برای واسلی متودیست های(Wesleyan Methodists) محله اُریول, دهکده ای که در گوشه خیابان لزلی و خیابان شِپِرد قرار داشت برگزار میکرد. از همین جلسات بود که کلیسای متحد اُریول-یورک میلز توسعه یافت. تا سال 1852, کلاسهای کلارک به نام متودیستها ثبت و ضبط می شد و تا سال 1953, این جلسات بعنوان یکی از دوازده مکان موعظه متودیستها در مجموعه دوره هایِ خیابانِ متُدیستِ یانگ(Yong) شناخته می شد. بعدها جلسات در مدرسه آجری, واقع در ملک شخصی توماس کلارک برگزار شد و سرانجام در کلیسایی که در سال 1873 در ملک آقای کلارک ساخته شد انجام میگرفت. در سال 1875, توماس کلارک زمینی به اندازه چهار دهم هکتار را که کلیسا در آن ساخته شده بود در ارتباط با یک کنفراس انگلیسی به مُعتمدین جماعت کلیسای واسلی متودیست واگذار کرد. آنها تقریباً تا سال 1878, بعنوان جماعت کلارک از کلیسای مِتُدیست وسلی شناخته میشدند و سپس به عنوان یورک شرقی شناخته می شدند. در سال 1913 این جماغت به کلیسای مِتُدیست اُریول تبدیل شد. تا اینکه در سال 1925 به کلیسای متحد اوریول تغییر نام داد و در سال 1959 به کلیسای متحد اُریول-یورک تبدیل شد. در سال 1962, یک کلیسای جدید در خیابان بی ویو2609(Bay View) وقف شد. در سال1965, ساختمان اصلی کلیسای آجری تخریب شد. در تاریخ 28 سپتامبر2014, با یکی شدن دو کلیسای متحد اوریول- یورک میلز و کلیسای مُتحد سِنتینال- جَپنیز(Centennial-Japanese), کلیسای جدیدی تاسیس شد که کلیسای متحد بِی ویو(Bay view) نام گرفت. مهمترین دلیل برای تغییر نام خیابان بین مناطق رین درایو(Rean Drive) و باربِری پلِیس(Barberry Place), بخاطر بزرگداشتِ یاد و خاطره یکی از ساکنان اولیه, آقای توماس کلارک, مالک باربری پلِیس(Barberry Place), کسی که در سال1855 آن را ساخت وتا اکنون نیز پابرجاست و تنها سازه ایست که از پیشگامان جماعت گذشته تا به حال باقی مانده است. این ساختمان در تاریخ 22 جون 1994, مطابق قانون چهارم میراث آنتاریو که قبلاً نورت یورک(North York) خوانده میشد به ثبت رسیده است. مدرسه و کلیسایی که در سال 1800, در ملک آقای توماس کلارک ساخته شدند مدت زیادست که تخریب شده اند. بسیار بجا بود که به مناسبت یاد و خاطره آقای توماس کلارک, یکی از پیشگامان انجمن کلیسا که مشارکت و کمکهای شایانی را بمنظور پیشبرد اهداف جماعت به انجام رساند, نام خیابان بین محله های باربری پِلیس(Barberry Place) و رین درایو(Rean Drive) را به نام او تغییر دهند.
[منبع: شهر تورنتو: تغییر نام خیابان کارنزوی(Karen’s Way) که دو منطقه باربری پلِیس(Barberry Place) و رین درایو(Rean Drive) را به هم وصل میکند.]